Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος έρχεται στη μουσική σκηνή της Σφίγγας για δύο Κυριακές (5 & 12 Μαρτίου) με δικά του τραγούδια αλλά και ένα πρόγραμμα όπως ακριβώς το θέλει ο ίδιος… θα μου πεις, πώς το θέλει δηλαδή;… αυτο λοιπόν και άλλα πολλά συζήτησα μαζί του και θα τα βρεις στην παρακάτω συνέντευξη! Είναι από τα πλέον υποσχόμενα, νέα παιδιά της ελληνικής μουσικής, με υπέροχη φωνή και ένα (ακόμα πιο) υπέροχο χαμόγελο και είμαι σίγουρος πως θα τον βρούμε μπροστά μας τα επόμενα χρόνια με ωραίες, μουσικές αφορμές! (και φυσικά μη ξεχάσεις να πας στη Σφίγγα!)
Συνέντευξη στον Γιώργο Σταυρακίδη ([email protected])
Θα ξεκινήσω με τις εμφανίσεις σου στη Σφίγγα. Πες μου λίγα λόγια για το πρόγραμμα που ετοίμασες να παρουσιάσεις; Στις εμφανίσεις μου στη Σφίγγα θα έχω την τύχη να συνεργαστώ με πέντε πολύ φερέλπιδες μουσικούς. Μαζί με αυτούς, επί σκηνής, θα παρουσιάσουμε για πρώτη φορά live τα καινούρια μου τραγούδια καθώς και διασκευές αγαπημένων τραγουδιών αποδιδόμενες με μια πιο jazz ατμοσφαιρικότητα.
Πόση πίεση μπορεί να δημιουργήσει αυτή η επιτυχία σε ένα παιδί της ηλικία σου; Την ίδια πίεση που θα μπορούσε να ασκήσει στον καθένα. Το θέμα της αναγνωρισιμότητας δε με έχει επηρεάσει γιατί δεν έχω μπει στη διαδικασία να το επεξεργαστώ. Έχω στο νου μου ότι από τη στιγμή που δεν το αναγνωρίζω ως καίριο κομμάτι της καθημερινότητας μου δεν μπορεί να μου ασκήσει και καμία πίεση.
Ποια είναι τα κριτήρια για να φτιάξεις ένα πρόγραμμα έτσι όπως εσύ το θέλεις; Η ειλικρίνεια των όσων πρόκειται να πω. Πράγματι, αντιμετωπίζω κάθε συναυλία σαν μια εξομολόγηση απέναντι στο κοινό που στέκεται μπροστά μου. Το κοινό δημιουργεί της υπόσταση μιας οποιασδήποτε καλλιτεχνικής ιδιότητας, συνεπώς, δε θα μπορούσα ποτέ να απαρνηθώ και το χρέος μου απέναντι του. Ενδεχομένως και να ακούγεται βαρύγδουπο, αλλά έτσι το εκλαμβάνω.
Τα τραγούδια σου είναι αρκετά ιδιαίτερα και μακριά από τα συνηθισμένα πρότυπα επιτυχιών. Κι όμως, έχεις καταφέρει να ξεχωρίσεις… Είσαι ικανοποιημένος; Στην Ελλάδα του σήμερα οτιδήποτε διαφοροποιείται από τα "συνηθισμένα" ξεχωρίζει, χωρίς όμως να χρήζει αποδοχής. Τα "συνηθισμένα" αποτελούν καθεστώς, σχεδόν αδιάβλητο. Παρ' όλα αυτά αυτό δε λειτουργεί αποθαρρυντικά, για εμένα τουλάχιστον. Είμαι ικανοποιημένος από το γεγονός ότι υπάρχουν άτομα που προσπαθούν να φτιάξουν, ανεξάρτητα, κάτι όμορφο, δικό τους. Δε θα κρύψω όμως ότι με δυσαρεστεί πάρα πολύ το καθεστώς των "συνηθισμένων".
Πως είναι μια συνηθισμένη μέρα του Κωνσταντίνου, όταν δεν έχεις υποχρεώσεις; Μια όμορφη καβάτζα με ωραία θέα στα βραχάκια του Θησείου, μια εξάδα μπύρες, δύο τυλιχτά και ένα βιβλίο. Κάτι που, δυστυχώς, έχω πολύ καιρό να κάνω.
Ήταν τελικά καθοριστική η συμμετοχή σου στο τηλεοπτικό παιχνίδι μουσικής; Σίγουρα ήταν! Απλώς είμαι στη φάση που αποστασιοποιούμαι σιγά σιγά από αυτό, όποτε δεν το πολυσυζητάω κιόλας…
Πόσο σημαντική θεωρείς πως είναι για σένα η επαφή σου με το κοινό που ακούει τα τραγούδια σου; Το κοινό -οι αποδέκτες- είναι με διαφορά το πιο ζωτικό κομμάτι της ύπαρξης ενός έργου τέχνης γενικότερα, όχι απλώς της μουσικής. Ο καλλιτέχνης παράγει τέχνη γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Ο αποδέκτης όμως, νοηματοδοτεί την τέχνη, τής δίνει συμπαγή σύσταση. Την εξυψώνει.
Κάπου διάβασα πως δεν βλέπεις ποτέ τηλεόραση. Ισχύει ακόμα ή έχεις αναθεωρήσει; Πράγματι δε βλέπω τηλεόραση, σε βαθμό μάλιστα που η μητέρα μου ένα πρωινό χρειάστηκε να με σηκώσει με βία από το κρεβάτι μου για να δω και γω επιτέλους την μουτσούνα μου όσο προβαλλόταν στο Mad Tv ένα από τα VCs μου. Δεν την υποτιμώ, αλλά είμαι σε ένα συνεχές κυνήγι της ομορφιάς, και αυτή μπορώ να την βρω μόνον έξω, στο δρόμο. Όπως είχε πει και κάποιος πολύ αγαπημένος μου: "Ανοίξτε τα λαμπερά μάτια των παιδιών και κλείστε την τηλεόραση¨.
Επίσης γνωρίζω πως διαβάζεις πολύ… πες μου πράγματα που αγαπάς τόσο να διαβάζεις όσο και άλλα που αγαπάς; Αγαπώ οτιδήποτε έχει σχέση με το γράψιμο και το διάβασμα. Λατρεύω την ποίηση, κυρίως την ελληνική. Ποιητές όπως ο Κ. Καρυωτάκης και ο Κ. Ουράνης με έχουν σημαδέψει. Ανεξάρτητα από την ποίηση και τη λογοτεχνία γενικότερα μου αρέσει να διαβάζω φιλοσοφία και κοινωνιολογία.
Πες μου τι είναι αυτό που δε θα δεχόσουν ποτέ να κάνεις στη δουλειά σου, στη περίπτωση που για κάποιους λόγους σου το ζητούσαν… Να κάνω εκπτώσεις στο έργο μου. Ξέρω, είναι δύσκολο, λόγω των συνθηκών. Από την άλλη μεριά, βέβαια, ίσως οι συνθήκες να αποτελούν και πρόφαση για την επιβολή των προαναφερθέντων "συνηθισμένων". Σε κάθε περίπτωση, θέλω να δίνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να έχω και το αντίστοιχο αντίκρυσμα.
Πόσο μακρινό είναι το να ακούσουμε να τραγουδάς τραγούδια που έγραψες εσύ; Ελπίζω όχι πολύ! Για την ώρα στα κιτάπια μου έχω αρκετό υλικό με τραγούδια γραμμένα από μένα, νομίζω σε λίγο καιρό θα είμαι έτοιμος να βγάλω προς τα έξω και μερικά από αυτά.
Ο Θοδωρής Μανίκας πόσο καθοριστικός στάθηκε στην πορεία σου μέχρι τώρα; Το πόσο καθοριστικός θα σταθεί ο κος. Μανίκας θα το δείξει ο χρόνος. Η συνεργασία μας βρίσκεται ακόμα σε εξαιρετικά άγουρο στάδιο αν και ομολογουμένως οι μέχρι τώρα καρποί της με έχουν αφήσει πολύ ικανοποιημένο. Πρόκειται για έναν άνθρωπο που σέβεται αυτό που κάνει, στήριξε πάρα πολύ την προσπάθεια μου και μου έδωσε αρκετά εφόδια για τα επικείμενα.
Για το τέλος, δώσε μου τέσσερα τραγούδια που νομίζεις πως εκφράζουν απόλυτα τον μεγάλο έρωτα…
1) Μικρές Αλήθειες – Διάφανα Κρίνα
(" γιατί να χάνομαι για πάντα στη φωνή σου,
να κλείνουν οι πληγές μου μόνο με φιλιά;; ")
2) ΣΑΣ – Κωνσταντίνος Βήτα
(" δε θα' χα καρδιά να λυπάμαι,
αφού δε θα' χα εσένα..")
3) In a manner of speaking – Tuxedomoon
("…just like you i should find a way
to tell you everything by saying nothing…" )
4) Αν ξαναρχόσουν – Στέλιος Καζαντζίδης
(" …τώρα το βλέπω πως για όλα φταίω
και γι’ αυτό και κλαίω, σου το ομολογώ…")
Ημερομηνία δημοσίευσης
Κυριακή, 05 Μαρτίου 2017
Συνέντευξη / επιμέλεια : Γιώργος Σταυρακίδης
[email protected]
Το σχόλιο σου